De doktoren die LEGO hebben ingeslikt – elke ouder zal meeleven

In 2018 slikten zes zorgprofessionals ieder een LEGO minifiguurhoofd in naam van de wetenschap. Wat er daarna gebeurde?

Het is de nachtmerrie van elke ouder. Je kind wandelt naar je toe en vermeldt terloops dat het misschien net iets heeft ingeslikt dat het niet had mogen eten, en vaker wel dan niet, dat iets een stukje blijkt te zijn LEGO. Doktoren zien dit vaker dan je je kunt voorstellen, en dokters zijn doktoren en ze houden ervan om te experimenteren.

Dus in 2018 besloten zes pediatrische gezondheidswerkers dat ze betere gegevens nodig hadden over hoe lang het lijkt alsof een vreemd voorwerp door het gemiddelde spijsverteringsstelsel gaat. Een article over het experiment werd geschreven op de overloper website en gezien het feit dat de meeste, zo niet al onze lezers zullen hebben LEGO bakstenen in huis, en een aantal zal ook kinderen krijgen, vonden wij het niet meer dan terecht de bevindingen te melden.

Dr. Henry Goldstein, een Australiër die partdeelnamen aan het experiment, legden een van hun drijfveren uit. Een bezorgde ouder kwam naar de dokter en zei iets als: "Ik heb een maand lang alle berichten (ontlasting) van mijn kinderen doorgenomen en ik kan dit ding niet vinden."

Duurde het echt zo lang om... vooruitgang te boeken, of deden de ouders gewoon niet grondig genoeg werk? Munten zijn het meest ingeslikte voorwerp, maar omdat de doktoren op zoek waren naar iets dat gemakkelijk kon worden ingeslikt, zonder scherpe randen, kozen ze voor het alomtegenwoordige hoofd van een minifiguur. Dr. Tessa Davis bracht een zak met hoofden van minifiguren uit de collectie van haar kinderen mee. Er staat niet bij of ze eerst hun toestemming heeft gevraagd.

Dr. Katie Knight zei dat toen Dr. Davis de hoofden uitdeelde, "de mijne een beetje een grimas had, wat een beetje gepast was." Op een vooraf bepaald tijdstip slikten ze alle zes hun hoofd in en begonnen toen een methodische zoektocht naar hun… persoonlijke output. Vijf van de zes partcipants vonden elk het 'vreemde object' binnen 48 uur, terwijl dr. Damian Roland... nou ja, hij heeft het zijne nooit gevonden. Hij gaf later wel toe dat hoewel zijn collega's nauwgezet waren in hun zoekmethoden, hij "niet zo enthousiast of zo ijverig was geweest".

Het verhaal is zowel fascinerend als grof, maar wordt met een goed humeur verteld, dus als je ooit je kind naar het ziekenhuis hebt moeten brengen als gevolg van een onbedoelde inname, zul je waarschijnlijk een glimlach opbrengen. Ook leen je nooit meer een meelzeef van een dokter.

Als je iets nieuws wilt kopen, schoon LEGO dat nog nooit door een spijsverteringskanaal is gegaan, gebruik dan alstublieft de Brick Fanatics affiliate links. Elke aankoop ondersteunt de site. Bedankt.